پایان یک پرونده هولناک؛ قاتل زنجیرهای مازندران در انتظار رأی نهایی
اکنون چشمها به حکم نهایی دوخته شده است؛ حکمی که نهتنها برای خانوادههای قربانیان اهمیت حیاتی دارد بلکه در حافظه عمومی جامعه نیز ثبت خواهد شد. پرسش اساسی اینجاست: آیا عدالت کیفری میتواند برای اولیای دم آرامش نسبی به همراه آورد یا زخم عمیق این جنایتها، فراتر از حکم دادگاه، برای همیشه باقی خواهد ماند؟

پرونده «کلثوم اکبری»، زنی که با اعتراف به قتل ۱۱ مرد در استان مازندران، افکار عمومی را بهتزده کرد، حالا به ایستگاه پایانی خود رسیده است. عباس پوریانی، رئیس کل دادگستری مازندران، اعلام کرده که رسیدگی قضایی به این پرونده پایان یافته و حکم نهایی بهزودی صادر و به خانوادههای قربانیان ابلاغ خواهد شد.
جزئیات یک رسیدگی فشرده
به گفته مقامات قضایی، این پرونده با ابعاد گسترده و ۷۳ شاکی، در کمتر از یک ماه و با بررسی فشرده قضات مجرب به نتیجه رسیده است؛ سرعتی که در پروندههای مشابه کمتر سابقه دارد. جلسه نهایی محاکمه در ۲۳ شهریور ۱۴۰۴ برگزار شد و متهم در آن، صراحتاً به ۱۱ فقره قتل عمد و یک اقدام نافرجام اقرار کرد.
اعتراف، ندامت و توبه
کلثوم اکبری در جلسه پایانی دادگاه نه تنها به جرایم خود اذعان داشت بلکه بهطور علنی ابراز ندامت کرد. او حتی اظهار توبه کرد؛ اما مسئلهای که مطرح است این است که آیا توبه علنی و ابراز پشیمانی میتواند در سرنوشت او و رأی قضایی تأثیرگذار باشد یا خیر؟
ابعاد اجتماعی و روانی پرونده
این پرونده تنها یک واقعه جنایی نیست؛ بلکه نشانهای از آسیبهای اجتماعی و روانی پنهانی است که کمتر درباره آنها بحث میشود. یک زن، در جامعهای که عموماً مردان در جایگاه قاتلان سریالی قرار میگیرند، بهعنوان عامل قتلهای زنجیرهای معرفی شده است. این موضوع نگاه کارشناسان به مقوله جرم، نقش جنسیت در بروز خشونت، و حتی سازوکارهای نظارتی و حمایتی اجتماعی را تغییر میدهد.
چشمانتظار رأی نهایی
اکنون چشمها به حکم نهایی دوخته شده است؛ حکمی که نهتنها برای خانوادههای قربانیان اهمیت حیاتی دارد بلکه در حافظه عمومی جامعه نیز ثبت خواهد شد. پرسش اساسی اینجاست: آیا عدالت کیفری میتواند برای اولیای دم آرامش نسبی به همراه آورد یا زخم عمیق این جنایتها، فراتر از حکم دادگاه، برای همیشه باقی خواهد ماند؟
نویسنده: نغمه آرامش