چرا روس‌ها گه‌گاه به ایران پشت‌پا می‌زنند؟ / وصیت نامه پطر کبیر: ایران را ضعیف نگه دارید...
وصیت نامه پطر به‌خوبی سیاست روسیه در قبال ایران را نشان می‌دهد. این وصیت نامه نقشه راه روسیه در قرن های ۱۹ و ۲۰ بوده و حتی در زمان پیدایش حکومت شوروی نیز مورد عنایت لنین و استالین قرار داشت. بنابراین، باید اعتراف کرد که اخلاف پطر کبیر همواره تلاش داشتند تا جلوی قدرتمند شدن ایران را بگیرند.
طبق بعضی اخبار قرار است روسیه پدافند فوق پیشرفته اس ۵۰۰ خود را به هند بفروشد و مذاکرات اولیه بین مسکو و دهلی انجام شده و موفقیت آمیز هم بوده است.
پیش از این هم هند از روسیه اس ۴۰۰ خریده بود و روسیه نیز نشان داد که علاقه زیادی به برقراری رابطه اقتصادی و نظامی با هند دارد. این در حالی است که روسیه حتی اس ۴۰۰ خود را به ایران نفروخت و سبب شد ایران در روزهای جنگ تحمیلی با اسرائیل با مشکلاتی جدی در زمینه پدافند مواجه شود. این مساله منحصر در سیستم پدافندی نبوده و شامل جنگنده های روسی نیز می شود. روسیه مدتها در دادن سوخو ۳۵ به ایران تعلل کرد و دست تهران را در مقابله با جنگنده های تل آویو خالی گذاشت.
علت این مساله چیست؟ چرا با وجود نزدیکی سیاسی و اقتصادی ایران و روسیه، مسکو از کمک نظامی به تهران واهمه و ابا دارد؟ علت خیانت های مکرر مسکو به تهران چیست؟
شاید باید پاسخ را در دکترین نظامی روسیه جست. این دکترین از زمان پطرکبیر شکل گرفت و تا امروز ادامه دارد. معمار روسیه جدید توصیه اکید داشت که روس ها به آب‌های گرم دنیا دست پیدا کنند و بتوانند در قلمروهای مختلف پیش روی کنند. پطر کبیر ایران و عثمانی را دو مانع جدی در تحقق این ایده می دانست. او در وصیت نامه سیاسی خود تاکید می کند که روس ها باید بیشترین تلاش را داشته باشند تا ایران را ضعیف نگه دارند.
او توصیه می کند که برای تسلط بر قسطنطنیه باید میان ایران و عثمانی اختلاف و کشمکش راه انداخت و همواره میانشان نفاق ایجاد کرد. از آن سو، پطر کبیر به اخلاف خود توصیه می کند: بر شما لازم است که بی‌درنگ کشور گرجستان و سرزمین قفقاز را تصرف کنید. پطر تاکید داشت که برای تسلط بر قفقاز باید ایران همواره ضعیف نگه داشته شود اما باید جلوی نابودی آن را گرفت تا جلوی عثمانی ایستاده و ترک ها نتوانند به راحتی در آسیا جولان دهند.
وصیت نامه پطر به‌خوبی سیاست روسیه در قبال ایران را نشان می دهد. این وصیت نامه نقشه راه روسیه در قرن های ۱۹ و ۲۰ بوده و حتی در زمان پیدایش حکومت شوروی نیز مورد عنایت لنین و استالین قرار داشت. بنابراین، باید اعتراف کرد که اخلاف پطر کبیر نیز مانند خود او، همواره تلاش داشتند تا جلوی قدرتمند شدن ایران را بگیرند.
اگر دقت کنیم متوجه می شویم که تقریبا در هیچ دوره تاریخی نیست که روسیه به ایران کمک نظامی کرده یا تجهیزات آن را نوسازی کند. ایران معمولا قراردادهای نظامی اش را با کشورهای اروپایی منعقد کرده است. بسیار محتمل است که این مساله ریشه در سیاست مسکو داشته باشد. سیاستی که البته ریشه در منافع ملی روسیه دارد؛ منافعی که خود حاصل دکترین ملی روس ها است که به خصوص توسط پطر کبیر تدوین شده است.
پایان خبر|