«گوزن‌های اتوبان»؛ وقتی سوءتفاهم در عصر «لایو» به تراژدی اجتماعی بدل می‌شود

   فیلم سینمایی «گوزن‌های اتوبان» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی ابوالفضل صفاری از ۱۹ شهریورماه اکران عمومی خود را در سینماهای سراسر کشور آغاز می‌کند. اثری که سال گذشته در جشنواره فیلم فجر با نامزدی در هشت رشته، توجه بسیاری را جلب کرد و حالا آماده است تا ببیند در میدان اصلی، یعنی گیشه و مواجهه با تماشاگران، چه سرنوشتی خواهد داشت.

داستانی برآمده از زمانه ما

  داستان «گوزن‌های اتوبان» به شدت به زیست روزمره شهری و فضای مجازی گره خورده است: راننده موتوری‌ای به نام عابس به دنبال یک بلاگر معروف می‌افتد، اما بلاگر با تصور اینکه با یک خفت‌گیر طرف است، ماجرا را به صورت لایو پخش می‌کند. همین سوءتفاهم ساده، ناگهان جلوی چشم هزاران نفر در شبکه‌های اجتماعی وایرال می‌شود.

این روایت هوشمندانه، یکی از دغدغه‌های اصلی زندگی امروز را دستمایه قرار داده: قدرت بی‌رحم فضای مجازی در ساختن و تخریب تصویر آدم‌ها.

ترکیب بازیگران؛ از شاکردوست تا قاسم‌خانی

فیلم با ترکیب متنوعی از بازیگران همراه است. الناز شاکردوست به‌عنوان یکی از ستاره‌های اصلی، نوید پورفرج با سابقه بازی در نقش‌های اجتماعی پرتنش، صدف اسپهبدی و سامان صفاری به‌عنوان چهره‌های جوان‌تر، و حضور افتخاری بهنوش بختیاری و پیمان قاسم‌خانی، ترکیبی ایجاد کرده‌اند که می‌تواند هم توجه مخاطب عام را جلب کند و هم اعتبار هنری پروژه را بالا ببرد.

 چرا «گوزن‌های اتوبان» مهم است؟

1. بازتاب جامعه امروز: فیلم دقیقاً روی نقطه‌ای دست می‌گذارد که در جامعه امروز ایران لمس‌شدنی است؛ سوءتفاهم‌ها و بحران‌هایی که در لحظه با یک لایو یا استوری می‌توانند سرنوشت آدمی را تغییر دهند.
2. جایگاه در سینمای ایران: در سال‌هایی که سینما بیشتر به سمت کمدی‌های تجاری رفته، اثری با محوریت مسائل اجتماعی و نقش فضای مجازی می‌تواند هم برای منتقدان و هم برای قشر جوان جذاب باشد.
3. مخاطب‌شناسی: نسل Z و حتی نسل آلفا که بخش مهمی از کاربران شبکه‌های اجتماعی‌اند، در این فیلم خودشان را می‌بینند؛ اضطراب‌هایشان، ترس‌هایشان و حتی شوخی‌های روزمره‌شان. همین می‌تواند به موفقیت گیشه کمک کند.

 استعاره «گوزن‌های اتوبان»

عنوان فیلم نیز بار نمادین دارد؛ همان‌طور که گوزنی سرگردان در اتوبان می‌تواند هر لحظه با فاجعه‌ای روبه‌رو شود، شخصیت‌های داستان هم در دنیای بی‌رحم و پرسرعت شبکه‌های اجتماعی، بی‌پناه و آسیب‌پذیرند.

   «گوزن‌های اتوبان» در ظاهر یک درام اجتماعی است، اما در لایه‌های عمیق‌ترش، تصویری از جامعه‌ای را نشان می‌دهد که مرز میان واقعیت و بازنمایی مجازی در آن هر روز کمرنگ‌تر می‌شود. فیلم صفاری می‌تواند یکی از بحث‌برانگیزترین آثار امسال باشد؛ اثری که هم پتانسیل جذب تماشاگر دارد و هم توانایی برانگیختن گفت‌وگوهای اجتماعی.