«شکارگاه»؛ تجربه‌ای تازه از نیما جاویدی در نمایش خانگی
«شکارگاه» با روایتی از دوران قاجار آغاز می‌شود. شخصیت اصلی، میراعطا خان (با بازی پرویز پرستویی)، یکی از افسران متمول درباری است که به همراه خانواده‌اش برای یک ماموریت به شکارگاهی دورافتاده می‌رود. فضای داستان، با ورود تدریجی عناصر رازآلود، حال‌وهوایی معمایی به خود می‌گیرد و مخاطب را وارد یک چرخه شک، سوءظن و ترس می‌کند.
سریال «شکارگاه» دومین تجربه نیما جاویدی در شبکه نمایش خانگی، پس از «آکتور»، محسوب می‌شود. این اثر که از ابتدای تیرماه ۱۴۰۴ پخش خود را آغاز کرده، فضایی تاریخی، معمایی و تا حدودی روان‌شناختی دارد و توانسته از همان قسمت نخست، توجه‌ها را به خود جلب کند.
داستان و فضا
«شکارگاه» با روایتی از دوران قاجار آغاز می‌شود. شخصیت اصلی، میراعطا خان (با بازی پرویز پرستویی)، یکی از افسران متمول درباری است که به همراه خانواده‌اش برای یک ماموریت به شکارگاهی دورافتاده می‌رود. فضای داستان، با ورود تدریجی عناصر رازآلود، حال‌وهوایی معمایی به خود می‌گیرد و مخاطب را وارد یک چرخه شک، سوءظن و ترس می‌کند.
در قسمت‌های ابتدایی، تنش‌های میان شخصیت‌ها و فضای بسته و رازآلود شکارگاه، به خوبی پی‌ریزی شده است. فیلمنامه طوری طراحی شده که مخاطب هم‌زمان با پیشروی داستان، سرنخ‌های کوچکی از گذشته شخصیت‌ها دریافت می‌کند.
بازیگران و اجرا
حضور پرویز پرستویی در نقش اصلی، یکی از نقاط قوت کلیدی سریال به شمار می‌آید. او با بازی حساب‌شده و دقیق، شخصیت مرموز و متزلزل میراعطا خان را به خوبی روی پرده آورده است. الهام پاوه‌نژاد، مهدی حسینی‌نیا و سوگل خلیق نیز در نقش‌های مکمل بازی‌هایی قابل‌قبول و در برخی موارد، درخشان ارائه کرده‌اند.
سریال با اتکا به بازیگران حرفه‌ای و هماهنگی میان اجراها، انسجام مناسبی در فضاسازی احساسی و روانی ایجاد کرده است. کارگردانی جاویدی در هدایت بازیگران و القای فضای وهم‌آلود موفق عمل کرده است.
طراحی صحنه و تولید
«شکارگاه» به‌صورت تک‌لوکیشن و عمدتاً در یک عمارت قدیمی فیلم‌برداری شده است. طراحی صحنه و لباس در سطح بالایی قرار دارد و مخاطب را به فضای قاجاری وارد می‌کند. استفاده از نورپردازی کم‌رمق، سایه‌ها و قاب‌بندی‌های بسته، به ایجاد حس ناامنی و تعلیق کمک کرده است.
موسیقی متن و صدابرداری نیز هماهنگ با لحن و تم اثر طراحی شده‌اند و در برخی لحظات، تأثیرگذاری خاصی ایجاد می‌کنند.
نقاط قوت و چالش‌ها
از جمله نقاط قوت «شکارگاه» می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
• انتخاب درست لوکیشن و فضاسازی منسجم
• شخصیت‌پردازی دقیق، به‌ویژه در مورد نقش میراعطا خان
• بهره‌گیری از بازیگران حرفه‌ای
• ایجاد تعلیق و ریتم مناسب در روایت
اما در عین حال، برخی مخاطبان ممکن است محدود بودن لوکیشن و ضرباهنگ کند داستان در دقایق ابتدایی را خسته‌کننده تلقی کنند. چنانچه در قسمت‌های آتی، تنوع بصری یا گسترش روایت ایجاد نشود، ممکن است بخشی از مخاطبان را از پیگیری ادامه سریال منصرف کند.
نتیجه‌گیری
«شکارگاه» را می‌توان یک تجربه جدی در نمایش خانگی ایران دانست؛ اثری که برخلاف جریان غالب طنزهای عامه‌پسند، به ژانر تاریخی-معمایی وارد شده و تلاشی متفاوت برای جذب مخاطب جدی انجام داده است. با توجه به کارنامه موفق نیما جاویدی در سینما و نمایش خانگی، انتظار می‌رود «شکارگاه» در هفته‌های آینده نیز با حفظ کیفیت داستان‌گویی، جای خود را در میان آثار قابل‌توجه سال ۱۴۰۴ تثبیت کند.
پلتفرم پخش: فیلیمو و شیدا
تعداد قسمت‌ها: ۹ قسمت
کارگردان: نیما جاویدی
تهیه‌کننده: مجید مطلبی
نویسنده نقد: نویسا راد