جادوگر برگرداندن قهرمانان از ته چاه مصدومیت !
بازگشت از آسیب های جدی ورزشی فن جادوگری فراتر از پزشکی می خواهد ...
برگشت قهرمانان بزرگ از آسیب های جدی دشوارترین و گاهی غیرممکن ترین اتفاق های ورزش است اما هستند مربیانی که این غیرممکن ها را ممکن کنند.سعید تجسسی مربی آمادگی جسمانی قهرمانان المپیکی و جهانی با داشتن رزومه کار با قهرمانانی مثل پرویز هادی، مصطفی حسین خانی، علیرضا کریمی، حسن رحیمی، سجاد غلامی، امین طاهری، پیمان بیابانی، امیر على اکبرى و سجاد عزیزىاین مهم را نه تنها رقم زده بلکه شبیه یک برند خاص در چنین زمینه ای شناخته می شود.گفتگو رو به رو نیوز با او را بخوانید.
شما سال‌هاست با قهرمانان زیادی در رشته‌های مختلف از جمله کشتی و فوتبال کار کرده‌اید. تفاوت شرایط بدنسازی و بازتوانی در قهرمانانی مثل مصطفی حسین‌خانی، حسن رحیمی، یا پرویز هادی چگونه بود؟
هر کدام از این قهرمانان شرایط خاصی داشتند. مثلاً مصطفی حسین‌خانی در زمان بازتوانی بعد از عمل رباط صلیبی، المپیک در پیش داشت و فشار مسابقات جهانی هم روی دوشش بود. زمان محدود بود و کیفیت بازگشتش بسیار حساس. اما با تلاش خودش و تمرینات تخصصی و دقیق که شخصاً برنامه‌ریزی و اجرا کردم، به نقطه‌ی عالی رسید. روزی حدود سه ساعت روی تمرینات قدرتی، استقامتی و به‌خصوص بازتوانی زانو کار کردیم تا بتواند با آمادگی کامل و بدون افت فرم در مسابقات حاضر شود.
خوشبختانه در مدت حدود چهار ماه توانست هم ملی‌پوش شود و هم به المپیک راه پیدا کند. این نکته بسیار مهم است که در چنین مدت کوتاه و فشرده‌ای، مصطفی حسین‌خانی توانست نه تنها به آمادگی کامل برسد بلکه وارد معتبرترین مسابقات جهانی و المپیک شود؛ که خود یک رکورد محسوب می‌شود و نشان‌دهنده تلاش، اراده و برنامه‌ریزی دقیق در بازتوانی و آماده‌سازی است.خود او با نظم و دیسیپلینی که داشت بسیار به روند جاری کمک کرد.
در مقابل، برای قهرمانانی مثل حسن رحیمی و پرویز شرایط بدنسازی و بازتوانی متفاوت بود. این ورزشکاران تمرینات‌شان بیشتر روی حفظ آمادگی و بهبود جزئیات فنی و قدرتی متمرکز بود. همچنین روند بازتوانی آن‌ها معمولاً پیچیده‌تر و با در نظر گرفتن آسیب‌دیدگی‌های قبلی دنبال می‌شد. هر کدام از این قهرمانان با ویژگی‌های بدنی و شرایط خاص خود، نیازمند برنامه‌ای شخصی‌سازی شده بودند که من با توجه به تخصص و همکاری نزدیک با آن‌ها، این برنامه‌ها را طراحی و اجرا کردم تا بهترین عملکرد را در مسابقات مهم داشته باشند.
در مجموع، بازتوانی و آمادگی جسمانی قهرمانان، فراتر از قدرت و سرعت است. باید همه فاکتورهای لازم مثل پایداری عضلانی، ثبات مرکزی، کنترل عصبی-عضلانی، انعطاف‌پذیری، تعادل و شناخت بدن در نظر گرفته شود.در این مدت طولانی همکاری با ورزشکاران مختلف، به‌خصوص در رشته‌هایی مثل کشتی و فوتبال، شاهد این بودم که آمادگی جسمانی اصولی و بازتوانی دقیق، نقش حیاتی در موفقیت ورزشکاران ایفا می‌کند.
درباره آسیب حسن یزدانی و روند درمانش چه نظری دارید؟ عمل در ایران بهتر بود یا خارج؟
به نظر من آسیب حسن یزدانی یکی از نمونه‌هایی بود که نشان داد تصمیمات سریع برای رسیدن به مسابقات چقدر ممکن است آینده ورزشکار را به خطر بیندازد. در عمل اولش که در ایران انجام شد، به دلیل اینکه باید به المپیک توکیو ۲۰۲۰ می‌رسید، زمان ریکاوری خیلی محدود بود. در حالی که پزشکش گفته بود نیاز به بازتوانی طولانی‌تری دارد.اگر بازتوانی بیشتر و اصولی‌تری برایش در نظر گرفته می‌شد و المپیک فاصله بیشتری داشت، مطمئنم که می‌توانست طلای المپیک را هم به دست بیاورد.
حسن یزدانی از نظر ذهنی و بدنی یک اسطوره است. الان وزن ۹۲ کیلو را انتخاب کرده و احتمال زیادی وجود دارد که در المپیک وزن ۹۷ کیلو هم بجنگد. اگر بتواند در آن وزن هم مدال بگیرد، اولین کشتی‌گیری است که در سه وزن مختلف المپیکی مدال کسب کرده؛ چیزی که در تاریخ کشتی جهان بسیار کم‌نظیر است.
به نظر شما سخت‌ترین نوع آسیب برای ورزشکاران چیست؟
از نظر من، آسیب‌هایی مانند سیاتیک یا آسیب‌های مزمن سیستم اسکلتی-عضلانی مثل آسیب‌های کمر، گردن یا دیسک، از سخت‌ترین نوع آسیب‌ها هستند. این آسیب‌ها تنها جسم ورزشکار را درگیر نمی‌کنند، بلکه روی روان او هم تأثیر منفی می‌گذارند؛ باعث افسردگی، افت انگیزه و دور شدن از تمرین می‌شوند.بنابراین بازتوانی این نوع آسیب‌ها بسیار حساس است و باید به صورت ترکیبی روی جسم، ذهن، تغذیه و حتی خواب ورزشکار کار شود.
وضعیت فعلی بدنسازی در کشور از نظر شما به چه سمتی می‌رود؟
متأسفانه امروزه در بدنسازی، بسیاری از ورزشکاران بیشتر به دنبال ظاهر و رشد سریع هستند و از داروها، مکمل‌های غیرمجاز و استروئید استفاده می‌کنند. در حالی که اصل ورزش استمرار، صبر و دیسیپلین است. رشد واقعی زمان‌بر است و نیاز به تعهد بالا دارد.بدنسازی و به طور کلی ورزش باید بر اساس دانش، صبر و تمرین اصولی باشد، نه دنبال راه‌های میان‌بر که در نهایت منجر به آسیب جسمی و روانی می‌شوند.
نظرتان درباره بدنسازی در کشتی چیست؟ آیا سبک تمرین‌ها تغییر کرده است؟
در بسیاری از باشگاه‌ها هنوز تمرینات سنتی کشتی اجرا می‌شود. البته این تمرینات همه‌شان غلط نیست، اما بسیاری از آن‌ها به‌روزرسانی نشده‌اند. تمرینات مدرن بدنسازی مانند تمرینات عصب-عضله، انفجاری، تمرین در ضربان بالا و کار روی تصمیم‌گیری در موقعیت‌های بحرانی، به شدت به اجرای فنی کمک می‌کنند.
برای مثال، در مسابقات المپیک، یک تصمیم اشتباه می‌تواند تفاوت بین مدال طلا و نقره باشد، مثل کشتی حسن یزدانی مقابل تیلور که یک لحظه برهم خوردن تعادل، باعث استفاده حریف از فرصت شد.سطح المپیک جایی برای اشتباه ندارد و بدنسازی علمی و متناسب با اجرا می‌تواند ورزشکار را از این اشتباهات نجات دهد.
آمریکا از نظر فنی به ایران و روسیه نمی‌رسد، اما با بدنسازی و آمادگی جسمانی قوی، در کشتی جهان بسیار متمایز شده است.
وضعیت فوتبال پایه در ایران چطور ارزیابی می‌کنید، به‌ویژه از نظر آمادگی جسمانی؟
واقعیت این است که فوتبال پایه در ایران هنوز زیرساخت علمی و برنامه‌ریزی مناسبی ندارد. تمرینات اغلب فقط به تکنیک و توپ محدود می‌شوند، در حالی که بدن بازیکن پایه برای تمرین، مسابقه و برخورد آماده نیست. من سال‌ها با بازیکنان پایه کار کرده‌ام و می‌دانم اگر بدن این بچه‌ها به شکل اصولی تقویت نشود، در نوجوانی یا حتی زودتر دچار آسیب جدی می‌شوند.آمادگی جسمانی در فوتبال پایه تنها شامل قدرت و سرعت نیست؛ باید پایداری عضلانی، ثبات مرکزی (core stability)، کنترل عصبی-عضلانی، انعطاف‌پذیری، هماهنگی و شناخت بدن نیز همراه باشد.متأسفانه ساختار مدیریتی در آکادمی‌ها بیشتر به دنبال نتیجه فوری است، نه ساختن بازیکن برای آینده. در حالی که این بچه‌ها سرمایه‌های کشورند و باید با برنامه‌ریزی بلندمدت و علمی پرورش داده شوند.من به‌عینه دیده‌ام که چگونه استعدادهای ناب فوتبالی به دلیل ضعف بدنی، ضرب‌خوردگی، آسیب‌دیدگی یا نداشتن آمادگی جسمانی مناسب، خیلی زود از مسیر حرفه‌ای خارج می‌شوند.