چرا کشتی در زاگرب موفق بود؟

کشتی بار‌ها و بار‌ها افتخارآفرینـی کرده، اما آنچه در قهرمانی جهان ۲۰۲۵ رخ داد، اتفاقی کم‌نظیر بود. این نخستین بار بود که تیم‌های آزاد و فرنگی همزمان توانستند قهرمان مسابقات جهانی شوند. کشتی‌های دوبنده‌پوشان ایران و نتایجی که به دست آمد، موفقیتی نادر بود که نشان داد ایران بالاتر از تمام دنیاست. به دست آوردن حدود ۴۰ درصد از طلا‌هایی توزیع شده در این مسابقات، بهترین نشانه برای نشان دادن سطح کشتی ایران و توانمندی جوانان آن است. 

تیم ملی کشتی فرنگی ایران آخرین بار سال‌۲۰۱۴ در ازبکستان به عنوان قهرمانی این رقابت‌ها دست یافته بود و بعد از آن دیگر هرگز موفق به تکرارش نشده بود؛ اتفاقی که سرانجام بعد از ۱۱ سال به شکلی نادر تکرار شد، آن هم در شرایطی که سطح رقابت‌ها بسیار بالا بود. این مسئله حاصل شکست خوردن تعداد بالایی از قهرمانان جهان و المپیک و عدم‌موفقیت آنها در تکرار عناوینی بود که پیش‌تر کسب کرده بودند. از نظر کمی هم، تعداد شرکت‌کنندگان در هر وزن به بالاترین حد رسیده بود که نشان از بالا بودن سطح این دوره از مسابقات قهرمانی جهان هم از لحاظ کمی و هم کیفی داشت، اما نکته قابل توجه این بود که از بین قهرمانان المپیک، تنها سعید اسماعیلی و محمد ساروی بودند که توانستند طلای پاریس را در زاگرب هم تکرار کنند؛ موفقیتی که نشان از آمادگی بالای بدنی و ذهنی آنها داشت، حال آنکه اکثر قهرمانان المپیک بعد از کسب طلای این رقابت‌ها دچار افت بدنی می‌شوند یا انگیزه‌های خود را از دست می‌دهند، به همین دلیل از حضور در رقابت‌هایی، چون قهرمانی جهان سر باز می‌زنند، اما سعید اسماعیلی و محمد ساروی با کشتی‌های بسیار خوب موفق به کسب طلای مسابقات قهرمانی جهان شدند؛ موفقیتی که نشان از انگیزه فراوان آنها داشت که می‌تواند نویدبخش کسب موفقیت‌های بهتر و بیشتر در آینده باشد، البته به دست آمدن چنین نتیجه‌ای بی‌دلیل نبود و در واقع نتیجه برنامه‌ریزی بلندمدت فدراسیون کشتی بود که جواب داد. توجه ویژه به تیم‌های رده‌های پایه (نونهالان، نوجوانان و جوانان) و پشتوانه‌سازی که سال‌هاست فدراسیون کشتی روی آن سرمایه‌گذاری کرده، باعث شد امروز کشتی ایران بتواند چنین نتایجی به دست بیاورد. این نشان می‌دهد فدراسیون برنامه‌محور است و با طرح‌های هشت تا ۱۲ ساله حرکت می‌کند و قطعاً باتوجه به نتیجه‌ای که در زاگرب کسب شد، در آینده برنامه‌های بیشتری هم تدارک دیده خواهد شد که بتواند موفقیت‌های بزرگ‌تری را به خصوص در المپیک لس‌آنجلس رقم بزند و کشتی‌گیران ما بتوانند در امریکا هم باعث نواخته شدن سرود ملی ایران و برافراشته‌شدن پرچم پرافتخار آن شوند، هرچند نتایج را که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم باتوجه به شش فینالیست می‌توانستیم طلا‌های بیشتری کسب کنیم، اما واقعیت این است که اتحادیه جهانی کشتی هیچ وقت اجازه نمی‌دهد همه طلا‌ها به یک کشور برسد. در واقع این اصلاً برای آنها خوب نیست که تمام مدال‌ها در اختیار یک تیم باشد. سیاست اتحادیه جهانی تقسیم مدال‌هاست، به همین دلیل هم بود که در جریان کشتی مهمدی شاهد آن بودیم که طلای مسابقات قهرمانی جهان از چنگ دوبنده‌پوش ایران بیرون آورده شد. او لیاقت طلا را داشت و توانایی لازم را نشان داد، اما نگذاشتند مدال را بگیرد. اگر این اتفاق نمی‌افتاد، ایران می‌توانست حتی ۵۰ درصد مدال‌های طلای مسابقات را کسب کند. 

نقطه قوت ایران در این رقابت‌ها تنها کشتی‌گیران نبودند بلکه هماهنگی و انسجام کاروانی بود که آنها را به سمت موفقیت سوق داد. در این رقابت‌ها شاهد آن بودیم که از مجموعه بازیکنان، مربیان، کادرپزشکی، سرپرستی و اجرایی تیمی یکپارچه شکل گرفته بود که توانست بهترین نتیجه را رقم بزند و در نهایت مسابقات جهانی ۲۰۲۵ زاگرب نشان داد کشتی ایران همچنان ستون اصلی ورزش کشور است؛ دستاوردی که پشتوانه آن برنامه‌ریزی اصولی، تلاش، حمایت و همدلی بود، اگر این مسیر ادامه پیدا کند و حمایت‌ها بیشتر و بیشتر شود، کشتی ایران می‌تواند در المپیک لس‌آنجلس دوباره تاریخ‌ساز شود، اما در کنار موفقیت‌ها، قهرمانی‌ها و تمجید از حمایت‌ها، باید ضعف‌ها را هم دید چراکه چشم بستن به روی ضعف‌ها می‌تواند ما را از تکرار دوباره قهرمانی‌ها و موفقیت‌ها دور کند. برای نمونه در زاگرب بار دیگر مشخص شد ما در سبک‌وزن‌ها همچنان جای کار داریم و باید تلاش بیشتری کنیم. درست است که در ۵۵‌کیلو احمدی به نقره رسید و در ۶۳ کیلوگرم کشتکار برنز گرفت، اما در ۶۰‌کیلوگرم که المپیکی است، ضعف جدی داشتیم. سال‌هاست این وزن نقطه‌ضعف ماست و نیاز به برنامه‌ریزی دقیق‌تر و کار بیشتر دارد. هراندازه که در اوزان ۱۳۰، ۹۷، ۸۷ و ۶۷‌کیلوگرم شرایط بسیار خوبی داریم و نشان داده‌ایم هم در جهانی و هم المپیک مدال‌آور هستیم، در وزن‌های ۷۷، ۶۰ و حتی ۶۳‌کیلوگرم باید با دوراندیشی و کار کارشناسانه پیش برویم تا بتوانیم به موفقیت دست یابیم.