چرا برانکو و فرهاد نباید برگردند ؟
گذشته از ما نگذشته، نمی‌گذرد.
یکی از جالب‌ترین و عبرت‌آموزترین داستان‌های فوتبال ایران آن است که این روزها اسم برانکو ایوانکوویچ و فرهاد مجیدی به عنوان گزینه‌های سرمربیگری پرسپولیس و استقلال مطرح شده! چنان که می‌دانید، هیچ‌یک از دو تیم شرایط جالبی ندارند و در این مدت رسانه‌ها به طور مفصل در مورد هر دوی آنها مطلب نوشته‌اند. پرسپولیس با وحید هاشمیان لیگ را خوب شروع نکرده و اولین تجربه کاری جدی این سرمربی فعلا چندان امیدوارکننده نبوده است.
سرخ‌ها از ۵ بازی لیگی فقط صاحب یک برد شده‌اند و فوتبال خیلی خوبی هم بازی نمی‌کنند. وضع آبی‌ها با ساپینتو حتی بدتر هم هست. آنها تیم بسیار پرستاره و گران‌قیمتی بسته‌اند، اما سوپرجام را از دست دادند، در آسیا سنگین‌ترین شکست تاریخ‌شان را تجربه کردند و در لیگ هم فقط یک برد دارند. در نتیجه عجیب نیست که احتمال عزل این دو مربی مطرح شده، اما عجیب‌تر نام گزینه‌های جانشینی آنهاست؛ مربیان قدیمی دو تیم که شاید دوباره به نیمکت سرخابی‌ها برگردند!
حرف فرهاد مجیدی خیلی جدی‌تر است. او این روزها در البطایح امارات نتایج بسیار ضعیفی گرفته و در آستانه اخراج قرار دارد. فرهاد آخرین قهرمانی استقلال در لیگ برتر را به دست آورده و طبیعی است که اگر بدون تیم بماند، گزینه بالقوه هدایت تیم خواهد بود. در این میان حتی فرزاد مجیدی، برادر فرهاد که هم‌اکنون عضو کادرفنی البطایح است یک پست اینستاگرامی را در مورد بازگشت او به استقلال لایک کرده!
برانکو هم که از محبوب‌ترین شخصیت‌های تاریخ پرسپولیس به شمار می‌رود و در هر تزلزل نیمکت قرمزها، به صورت خودکار اسم او مطرح می‌شود. این بار اما اظهارنظر رضا چلنگر، شایعه مزبور را تقویت کرده؛ جایی که مترجم سابق سرخ‌ها گفته با برانکو حرف زده و او بدش نمی‌آید به پرسپولیس برگردد. خود ایوانکوویچ هم که پس از اخراج از تیم ملی چین بدون تیم مانده، گفته پیشنهادهایی دارد که در مورد آنها تصمیم نگرفته.
بدون این که قصد ارزش‌گذاری روی هر یک از این دو مربی را داشته باشیم، باید بگوییم بی‌گمان همین ذهنیت واپس‌گرا یکی از مهم‌ترین عوامل عقب افتادن فوتبال ایران است. برانکو یک عصر طلایی در پرسپولیس داشت که تمام شد و رفت. حتی خودش موقع رفتن و بعد از جدایی هم گفت پی برده بود واقعا کار سخت شده و هر سال کسب قهرمانی دشوارتر از قبل می‌نماید. الان هم که ۷۱ ساله است و تجارب قبلی‌اش نیز موفق نبوده. خب چرا دایما نام او تکرار می‌شود؟
چرا پرسپولیسی‌ها نباید به باز کردن یک افق جدید فکر کنند؟ تازه خیلی از آنها اگر بخواهند به روزتر فکر کنند، اسم اوسمار را به میان می‌آورند که دیگر مربی سابق‌شان بوده! داستان استقلال هم همین است. یعنی در این دنیا قحطی مربی آمده که مجیدی باید برای چهارمین مرتبه به استقلال برگردد؟ اصلا همین باتلاقی که امروز آبی‌ها در آن گرفتار شده‌اند، حاصل یکی از همین بازگشت به عقب‌هاست؛ جایی که ابتدای فصل برای دومین دوره ریکاردو ساپینتو را برگرداندند!
پپ گواردیولا معمار عصر جدید بارسلونا بود. یک روز در اوج موفقیت از این تیم رفت که رفت. هیچ‌وقت هم بحث بازگشت او مطرح نشد. بارسا پس از آن فراز و فرودهای زیادی را تجربه کرد؛ از سرمربی جدیدی که در میانه فصل فوت کرد تا موفقیت انریکه و ناکامی کیکه ستین. این باشگاه اما بدون نگاه به گذشته راهش را رفت و امروز یکی از سرپنجه‌ترین تیم‌های تاریخش را در اختیار دارد. موی ما اما به رنگ دندان‌مان شد و هنوز می‌خواهند برانکو را برگردانند، همان‌طور که کارلوس کی‌روش را آنقدر بردند و آوردند که حیثیت تیم ملی رفت! نه، گذشته از ما نگذشته، نمی‌گذرد.