افتخارآفرینی از دل بی‌توجهی‌ها
تجربه ثابت کرده در فوتبال و فوتسال ایران نقاطی که در سایه کم توجهی هستند، بیشتر می درخشند.
به گزارش روبرونیوز،
مرضیه جعفری و سالار آقاپور آبروی فوتبال ایران را خریدند، آن هم درست شبی که فدراسیون فوتبال عربستان جایزه «بهترین فدراسیون پلاتینیوم آسیا» را گرفت و فدراسیون فوتبال ایران تنها نظاره‌گر بود!
ریاض در حالی پنج‌شنبه شب، میزبان مراسم بهترین‌های سال آسیا (۲۰۲۵) بود که فدراسیون فوتبال ایران در بخش بهترین فدراسیون در رده پلاتینیوم، مهدی طارمی در بخش بهترین بازیکن آسیایی شاغل در خارج، مسلم اولادقباد و سالار آقاپور در بخش بهترین بازیکن سال فوتسال و مرضیه جعفری در بخش بهترین سرمربی زنان برای کسب جایزه بهترین‌های سال نامزد بودند، اما در نهایت در شب پرزرق‌وبرق ریاض تنها دو ایرانی در میان نام‌های بزرگ قاره روی سن رفتند و با کسب عنوان بهترین مربی و بازیکن فوتسال در آسیا افتخارآفرینی کردند. مرضیه جعفری، سرمربی تیم خاتون بم و سالار آقاپور ستاره ملی‌پوش تیم گهرزمین سیرجان؛ دو نفری که صرفاً به جهت اتکا بر اراده و توانمندی‌های خود بود که موفق به افتخارآفرینی برای ایران شدند، نه حمایت و توجه فدراسیون فوتبال چراکه هر دو نفر از حوزه‌ای به عنوان بهترین دست یافتند که کمتر کسی است نداند کمترین توجه و حمایت از آنها می‌شود.
شب فراموش‌نشدنی
مرضیه جعفری را کمتر کسی است نشناسد؛ سرمربی تیم‌فوتبال خاتون بم که اوایل اردیبهشت ماه سال جاری سکان هدایت تیم ملی فوتبال بانوان ایران را به عهده گرفت و شاگردانش در سکوت خبری و بدون هیاهوی معمول فوتبال، جواز حضور در مرحله‌نهایی جام‌ملت‌های آسیا را کسب کردند، اما تاریخ‌سازی او در شب فراموش‌نشدنی ریاض و کسب عنوان بهترین مربی آسیا نه به واسطه نشستن چندماهه روی نیمکت تیم‌ملی فوتبال بانوان ایران که به دلیل موفقیت‌هایی به دست آمد که با خاتون بم کسب کرده؛ تیمی که باوجود امکانات اندک، یک دهه قهرمان بلامنازع لیگ‌برتر زنان و پایه‌گذار واقعی رشد فوتبال در حوزه بانوان بوده است.
کسب جایزه بهترین مربی زن سال قاره کار آسانی نیست و بی‌شک نتیجه یک عمر تلاش بی‌وقفه و خلاقیت مرضیه جعفری است؛ مربی‌ای که نه محروم‌بودن از پخش تلویزیونی لیگ فوتبال بانوان ناامیدش کرد، نه نداشتن زمین تمرین مناسب و نه حتی مشکلات عدیده مالی که در سفر‌های بین‌شهری نیز معضل بود و چالشی جدی. مرضیه جعفری مثل بسیاری در فوتبال زنان عاشقانه با روحی خستگی‌ناپذیر و ذهنی خلاق جنگید تا سرانجام با کسب جایزه بهترین مربی زن سال قاره آسیا به نمادی ماندگار از تلاش و کوشش تبدیل شود؛ نماد زنانی که در سکوت دیوار‌های تبعیض و بی‌توجهی را درمی‌نوردند تا به رغم وجود تمام دشواری‌ها به هدف‌شان و آنچه در سرمی‌پرورانند، برسند.
جعفری، اما تنها ایرانی افتخارآفرین در مراسم بهترین‌های سال قاره آسیا نبود، سالار آقاپور نیز شب درخشانی را تجربه کرد. بازیکن تیم گهرزمین سیرجان که پیش از این در سال ۲۰۲۳ جایزه پسرطلایی فوتسال دنیا را از آن خود کرده بود، در سن ۲۵ سالگی به عنوان مرد سال آسیا انتخاب شد تا جوان‌ترین سالنی‌بازی باشد که موفق به کسب این جایزه می‌شود. سالار آقاپور با کنار زدن مسلم اولادقباد و محمد عثمان تایلندی به عنوان هفتمین ایرانی موفق به کسب بهترین بازیکن سال فوتسال آسیا انتخاب شد، آن هم در شرایطی که ایران آخرین بار سال ۲۰۱۹ بود که در بخش بهترین بازیکن سال آسیا نماینده داشت، اما علیرضا بیرانوند، گلر ملی‌پوش پرسپولیس که نامش در میان نامزد‌ها قرار داشت، این رقابت را به اکرم عفیف، ستاره تیم‌ملی قطر و باشگاه‌السد رسید.
سالار آقاپور، اما بعد از رفتن روی سن و دریافت جایزه خود از دست تاج، رئیس فدراسیون فوتبال تأکید کرد که این جایزه تنها متعلق به او نیست: «این جایزه در واقع برای تک‌تک بازیکنانی است که در کنار من چه در سطح باشگاهی و چه تیم ملی‌تلاش می‌کنند. اگر امروز من توانستم به عنوان بازیکنی ۲۵ ساله این جایزه ارزشمند را به دست آورم، به دلیل اعتماد و شجاعت وحید شمسایی، سرمربی تیم ملی است که با تصمیم شجاعانه خود در مسیر جوان‌گرایی از سال ۱۴۰۱ به بعد، نقش بسیار مهمی در رشد و پیشرفت فوتسال کشور ایفا کرده و این فرصت را در اختیار من گذاشته است.» برای سالار آقاپور، اما کسب عنوان بهترین بازیکن فوتسال آسیا تازه ابتدای راه است: «همیشه به کسب این جایزه فکر و تلاش می‌کردم به آن دست یابم و مطمئن بودم می‌توانم به این جایزه بزرگ برسم. بسیار خوشحالم که در سن ۲۵ سالگی موفق به تصاحب این جایزه شدم. از همان ابتدا که مسیرم را شروع کردم، اهداف بزرگی در ذهنم داشتم و هنوز هم به تلاش و رسیدن به اهدافم ادامه می‌دهم. دوست دارم روزی به عنوان بهترین بازیکن جهان شناخته شوم، اما برای من بیش از جوایز فردی، موفقیت تیم‌ملی است که اهمیت دارد.»
سالار آقاپور این افتخار را برای مردم ایران می‌داند؛ جمله‌ای کوتاه و ساده که نشان می‌دهد فوتسالی که طی سال‌های اخیر با کمترین توجه و بودجه نسبت به فوتبال توانسته است بیشترین موفقیت‌ها و افتخارات را رقم بزند، با چه نگاهی به این جایگاه رسیده است؛ فوتسالی که بار‌ها قهرمان آسیا شده، در میان قدرت‌های جهان ایستاده، اما همچنان در ساختار فدراسیون فوتبال، در سایه است و گویی قرار است همیشه «برادر ناتنی فوتبال» باقی بماند، اما درست همان دو بخشی که سال هاست با کمترین امکانات، بودجه، حمایت و توجه دست و پنجه نرم می‌کنند، طنین‌انداز نام ایران در مراسم بهترین‌های قاره شدند؛ فوتسال و فوتبال بانوان.