علی بهراد با «بُن‌سای» به سینمای شاعرانه برمی‌گردد
بازگشت پریناز ایزدیار به نقش‌های تاریک؟
«بُن‌سای» سومین فیلم علی بهراد بعد از «تصور» و «تهران کنارت» است؛ دو فیلمی که با تصویر شاعرانه، بازی‌های مینیمال و لحن آرام‌شان، امضای بصری خاصی برای این فیلمساز ساختند. اما حالا بهراد در «بُن‌سای» ظاهراً سراغ دنیایی رفته که هم شخصی‌تر است و هم خطرناک‌تر.
فیلم تازه علی بهراد با نام «بُن‌سای» در تهران کلید خورد؛ فیلمی که از همین حالا به‌عنوان یکی از پروژه‌های پرحاشیه و پرستاره سال شناخته می‌شود.
«بن‌سای» سومین فیلم علی بهراد بعد از «تصور» و «تهران کنارت» است؛ دو فیلمی که با تصویر شاعرانه، بازی‌های مینیمال و لحن آرام‌شان، امضای بصری خاصی برای این فیلمساز ساختند. اما حالا بهراد در «بُن‌سای» ظاهراً سراغ دنیایی رفته که هم شخصی‌تر است و هم خطرناک‌تر.
اولین بازیگر معرفی‌شده در این فیلم، پریناز ایزدیار است؛ ستاره‌ای که در سال‌های اخیر مسیرش را از ملودرام‌های پرگریه جدا کرده و به سمت نقش‌های درونی و تلخ‌تر رفته. طبق شنیده‌ها، او در «بُن‌سای» نقش زنی را بازی می‌کند که درگیر انتخابی ویرانگر می‌شود — شخصیتی که اگر درست نوشته و کارگردانی شده باشد، می‌تواند یکی از متفاوت‌ترین نقش‌های ایزدیار در سال‌های اخیر باشد.
فیلمبرداری با مدیریت امیرحسین شجاعی آغاز شده و رضا فتح‌الهی تهیه‌کنندگی پروژه را برعهده دارد. ترکیب کامل بازیگران هنوز اعلام نشده، اما منابع آگاه از حضور چند چهره سرشناس سینمای ایران در نقش‌های کلیدی خبر می‌دهند.
انتخاب عنوان «بُن‌سای» هم بی‌دلیل نیست؛ درختی ظریف اما کنترل‌شده، که رشدش تحت مراقبت و محدودیت شکل می‌گیرد — استعاره‌ای روشن از دنیای فشرده و قابل‌پیش‌بینی شخصیت‌های بهراد.
با توجه به مسیر دو فیلم قبلی، بسیاری معتقدند بهراد با «بُن‌سای» در حال تثبیت جایگاهش به‌عنوان یکی از متفاوت‌ترین فیلمسازان نسل جدید است. اما پرسش اصلی همچنان باقی است:
آیا او این‌بار می‌تواند از تکرار در دنیای زیباشناسی خودش فرار کند؟ یا «بُن‌سای» فقط نسخه‌ای مینیاتوری از فیلم‌های قبلی‌اش خواهد بود؟
نویسنده: دارا مجد