گمشده و پاره !

ممکنه در هر جای دنیا، در هر ورزشگاهی که فکرش رو بکنید یه تیکه از تور دروازه درست سرجاش قرار نگرفته باشه، اصلاً ممکنه پاره شده باشه، خب بالاخره توره دیگه تقصیر خودش نیست ولی خب تا الان ندیده و نشنیده بودیم که اتوبوس یه تیم موقع رفتن به ورزشگاه گم بشه و سر از جای دیگه‌ای دربیاره!
حالا اگه تمام این اتفاق‌ها در یک شب و برای یک بازی اتفاق بیفته، نباید به اون فوتبال، مسئولانش و مدعیانی که فقط حرف از حرفه‌ای بودن می‌زنن ایراد گرفت، نباید بهشون گفت که از آماتور‌ها هم آماتورتر هستید. آقایونی که در تصویر مشاهده می‌کنید مسئولان ورزشگاه قلعه حسن‌خان هستند که بعد از تذکر ناظر AFC تازه متوجه شدن تور دروازه پاره شده حالا چرا قبلاً متوجه نشدن دلایل خاص خودش رو داره که یکی از اونا حتماً قلمو دست گرفتن و پررنگ کردن خط‌های زمین مسابقه بوده! این آقایون به قول معروف باید یه نون بخورن صد تا صدقه بدن چرا؟ چون اولاً شانس آوردن الوصل صعودش قطعی بود و بازی زیاد براش حساس نبود. ثانیاً اینکه اتوبوس این فلک‌زده‌ها گم شد و دیر به ورزشگاه رسیدن تا آقایون بتونن کم و کسری‌های ورزشگاه‌رو رفع‌ورجوع کنن!
راستی حالا که خوب دقت می‌کنیم، بیخود نبوده اتوبوس گم‌شده، کسی چه میدونه شاید اماراتی‌ها باید دیر به ورزشگاه می‌رسیدن تا حداقل رنگ خط‌ها خشک بشه، تور پاره دوخته بشه و آلودگی یه خرده کم بشه، خلاصه اینکه اماراتی‌ها اومدن و گم شدن و پیدا شدن و یه مساوی گرفتن و رفتن، اینکه شکایت بکنن یا نه بستگی به حال و احوالشون و البته برخورد راننده اتوبوس در زمان گم‌شدنش تو جاده تهران- گرمدره داره. باید ببینیم راننده از چه موزیکی استفاده کرده یا تنقلات کافی در اتوبوس بوده یا نه، اینها رو اصلاً شوخی نگیرید، اون یه ساعت گم شدن اماراتی‌ها خیلی مهمه، مخصوصاً اینکه باید بفهمیم چه جوری اون یه ساعت رو سر کردن، آهای آقای راننده کجایی؟
بگذریم، خارج از مزاح، چهارشنبه شب گذشته ضعف‌های فوتبال ایران بازهم نمایان شد؛ ضعف‌های زیرساختی، مدیریتی و پشتیبانی. اینکه اتوبوس تیم میهمان در جاده‌های تهران با وجود این همه تابلو‌های راهنمایی و مسیریاب گم شود، نکته‌ای نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. گفتیم که شانس با استقلال و فدراسیون فوتبال همراه بود که بازی برای اماراتی‌ها حساس نبود، والا هر اتفاقی ممکن بود رخ دهد ولی حتی این هم در اصل ماجرا تفاوتی ایجاد نمی‌کند. به طور حتم الوصل با استرس به ورزشگاه رسیده و تازه از نیمه دوم به بعد راه افتاد و بازی کرد که این خود می‌تواند تبعات زیادی برای ما داشته باشد. 
نکته مهم دیگر آماده نبودن ورزشگاه است، قبلاً هم گفتیم و نوشتیم که ورزشگاه شهدای شهر قدس به هیچ عنوان در حد بازی‌های بین‌المللی نیست و هر چه می‌گذرد ایراد‌ها و معایبش بیشتر بیرون می‌زند؛ ایراد‌هایی که فریاد آماتوربودن فوتبال ایران را بیشتر به گوش دنیا می‌رساند، اما ما هنوز در خواب و رؤیای داشتن فوتبال حرفه‌ای هستیم و با آن خوشیم.