پارک ملی گلستان، یکی از قدیمی‌ترین ذخایر زیستی ایران و جهان، امروز در وضعیتی به‌سر می‌برد که می‌توان آن را نمادی از بی‌توجهی ساختاری به محیط‌زیست در ایران دانست. این پهنه ۹۲ هزار هکتاری که بخشی از جنگل‌های هیرکانی ۴۰ تا ۶۰ میلیون ساله را در خود جای داده، شش دهه پیش با هدف حفاظت از گونه‌های نادر گیاهی و جانوری به ثبت رسید. اما امروز، پس از دهه‌ها بهره‌برداری نادرست، ویلاسازی، پروژه‌های عمرانی بی‌ضابطه و کم‌کاری نهادی، به مرز بحران رسیده است.
