اکنون در سالگرد مرگ مهرجویی، رفتن تقوایی معنایی فراتر از یک فقدان شخصی پیدا کرده است؛ انگار سینمای مؤلف ایران یکی از آخرین ناخدایانش را از دست داده. نسلی که با دوربینهایشان تاریخ معاصر را روایت کردند، اما با سکوتشان مرگ فرهنگی یک دوران را ثبت کردند.
