بعد از شکست ۱۰۰ میلیون دلاری، کاپولا سراغ یک موزیکال عجیب رفت
وقتی نام «پدرخوانده» به میان میآید، ناخودآگاه ذهنمان به سمت تصویری کلاسیک از قدرت، خانواده و جنایت میرود. اما خالق همین شاهکار، بعد از شکست پرهزینه و جنجالی «مگالوپلیس»، حالا میخواهد وارد قلمرویی شود که شاید هیچکس انتظارش را نداشت: یک موزیکال عجیب دهه ۳۰!

وقتی نام «پدرخوانده» به میان میآید، ناخودآگاه ذهنمان به سمت تصویری کلاسیک از قدرت، خانواده و جنایت میرود. اما خالق همین شاهکار، بعد از شکست پرهزینه و جنجالی «مگالوپلیس»، حالا میخواهد وارد قلمرویی شود که شاید هیچکس انتظارش را نداشت: یک موزیکال عجیب دهه ۳۰!
کاپولای ۸۵ ساله، با وجود شکست تجاری بیش از ۱۰۰ میلیون دلاری پروژه قبلیاش، نه تنها عقب نکشیده، بلکه بیپروا روی رؤیای تازهاش شرطبندی کرده است. فیلم جدید او، «نگاهی به ماه» (Glimpses of the Moon)، قرار است همین نوامبر در ایتالیا کلید بخورد؛ فیلمی که خودش آن را «یک شیرینی عجیب» توصیف میکند.
این پروژه ترکیبی است از رمان ادیت وارتون و فیلم کلاسیک «حقیقت تلخ» (The Awful Truth) ساختهی لئو مککری؛ داستانی درباره زوجی که دوستانه از هم جدا میشوند، اما دوباره گرفتار عشقی میشوند که نمیتوانند از آن فرار کنند. تفاوت در اینجاست که کاپولا میخواهد این روایت عاشقانه را با رقص، موسیقی و رنگهای درخشان سینمای موزیکال دهه ۳۰ در هم بیامیزد.
اما پرسش بزرگ اینجاست:
آیا کاپولا بعد از «مگالوپلیس» میتواند دوباره اعتماد سرمایهگذاران و تماشاگران را جلب کند؟ یا «نگاهی به ماه» هم به سرنوشت رؤیای جاهطلبانهی قبلی او دچار خواهد شد؟
بسیاری از منتقدان میگویند کاپولا دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد؛ او افسانهای است که تاریخ سینما را نوشته و حالا هر فیلم تازهاش بیشتر به وصیتنامهای هنری شباهت دارد. با این حال، انتخاب یک موزیکال عجیب در اواخر عمر کاریاش، حرکتی است که میتواند یا پایان باشکوهی باشد یا سقوطی جنجالیتر از گذشته.
در کالابریا، جایی که فراخوان انتخاب بازیگر منتشر شده، همه چشم به صحنههای رقص و آواز دوختهاند.
کاپولا نشان داده که عشق او به سینما پایانی ندارد، حتی اگر این عشق، بار دیگر میلیاردها دلار هزینه روی دستش بگذارد.
این بار شاید تاریخ دوباره در ایتالیا نوشته شود؛ همانجایی که «پدرخوانده» جاودانه شد
نویسنده: دارا مجد