هوش مصنوعی و تهدیدی تازه برای مشاغل در صنعت مد

به گزارش روبرونیوز،

  با افزایش روزافزون استفاده از هوش مصنوعی در حوزه‌های خلاقانه، زنگ خطرها برای مشاغل انسانی در صنعت مد به صدا درآمده‌اند. تازه‌ترین مورد بحث‌برانگیز، انتشار شماره اوت ۲۰۲۵ مجله ووگ آمریکا است؛ شماره‌ای که نه‌تنها با حضور «آن هاتاوی» در جلد و بازگشت احتمالی‌اش به دنباله فیلم «شیطان پرادا می‌پوشد» توجه‌ها را جلب کرد، بلکه به‌دلیل استفاده برند گس از مدل‌های تولیدشده با هوش مصنوعی در صفحات تبلیغاتی، به موضوع داغ رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بدل شد.

مدل‌هایی که انسان نیستند اما شبیه انسان‌اند

بر اساس گزارش سی‌ان‌ان، تصاویر این کمپین تبلیغاتی توسط شرکت بازاریابی سرافین ولورا (Seraphinne Vallora) در لندن طراحی شده‌اند. مدل‌های مذکور با ظاهری طبیعی، مانند زن بلوندی با لبخندی گیرا و چهره‌ای واقعی، در لباس‌های جدید گس دیده می‌شوند. تنها نشانه‌ای که کاربران را از غیرواقعی بودن آن‌ها آگاه می‌سازد، اشاره‌ای کوچک در زیرنویس‌هاست که می‌گوید مدل‌ها واقعی نیستند.

اما همین اشاره کم‌رنگ، بحث‌های گسترده‌ای به‌ویژه در تیک‌تاک به‌وجود آورد؛ جایی که یک ویدیو درباره این تصاویر بیش از ۲.۷ میلیون بازدید کسب کرد و بسیاری از کاربران نسبت به پیامدهای استفاده از مدل‌های غیرانسانی ابراز نگرانی کردند.

موج انتقادی علیه برندها

منتقدان، این روند را گامی نگران‌کننده در مسیر حذف تدریجی مدل‌های انسانی از صنعت مد دانستند؛ صنفی که به‌خودی‌خود با مشکلات متعدد مانند دستمزد پایین، ناامنی شغلی و فشارهای روانی مواجه است. حالا اضافه شدن رقیبی بی‌نیاز به خواب، حقوق و غذا – و البته بی‌نقص در ظاهر – می‌تواند شرایط را وخیم‌تر کند.

علاوه بر تهدید برای بازار کار، منتقدان از جنبه اخلاقی و روانی نیز به این روند تاخته‌اند. آن‌ها می‌گویند این تصاویر، استانداردهای زیبایی غیرواقعی و دست‌نیافتنی‌تری را به نمایش می‌گذارند که حتی فتوشاپ هم در برابرشان «واقعی» به‌نظر می‌رسد. به‌همین دلیل، برخی کاربران خواستار تحریم گس و حتی مجله ووگ شدند.

موضع دفاعی تولیدکنندگان

در پاسخ به این انتقادات، بنیان‌گذاران شرکت سرافین ولورا – والنتینا گونزالس و آندریا پترسکو – تأکید کردند که فرایند تولید این تصاویر صرفاً دیجیتال نیست. به گفته آن‌ها، مراحل خلق مدل‌های هوش مصنوعی شامل استفاده از مدل‌های واقعی برای ژست‌دهی، نحوه قرارگیری لباس و درک فیزیک بدن بوده است. آن‌ها همچنین اعلام کردند که پل مارچیانو، بنیان‌گذار برند گس، شخصاً سفارش ساخت دو مدل به نام‌های ویوین و آناستازیا را داده و نسخه نهایی را تأیید کرده است.

خلا نظارتی در برابر سرعت فناوری

اگرچه تصاویر استفاده‌شده در ووگ بخشی از محتوای تحریریه نبوده‌اند، اما تایید آن‌ها از سوی تیم داخلی مجله، بار دیگر بحث درباره مسئولیت رسانه‌ها را پیش کشیده است. در حالی که نسخه آمریکایی ووگ پیش‌تر از مدل‌های هوش مصنوعی در صفحات اصلی خود استفاده نکرده بود، مجلات وابسته مانند ووگ سنگاپور در گذشته چنین تصاویری را منتشر کرده بودند.

با همه این‌ها، چیزی که بیش از همه نگران‌کننده به‌نظر می‌رسد، نبود چارچوب‌های نظارتی مشخص برای استفاده از هوش مصنوعی در صنایع خلاق است. منتقدان هشدار می‌دهند که بدون دخالت قانون‌گذاران، این فناوری می‌تواند زمینه‌ساز استثمار بیشتر نیروی کار انسانی شود؛ نه‌فقط در مد، بلکه در سینما، موسیقی، تبلیغات و دیگر حوزه‌های هنری.

در نهایت، ماجرا فراتر از چند تصویر زیباست. این یک نقطه عطف است برای بازاندیشی درباره حدود و ثغور استفاده از هوش مصنوعی در دنیای هنر و صنعت، پیش از آن‌که «خلاقیت» نیز قربانی دیگری از اتوماسیون بی‌رحم شود.

 

نویسنده: دارا مجد