اجتماعی
بیمارستان‌های دولتی قرار بود پناهگاه طبقات کم‌درآمد جامعه باشند؛ جایی که شهروندان بتوانند با هزینه کمتر خدمات درمانی دریافت کنند. اما در عمل، این مراکز به صحنه رنج مضاعف بیماران و خانواده‌هایشان بدل شده است. بیمار، که در شکننده‌ترین لحظات زندگی خود به بیمارستان پناه می‌آورد، حالا باید نگران…
گرانی ناگهانی کرایه تاکسی‌های اینترنتی، یک مسأله صرفاً اقتصادی یا نرم‌افزاری نیست؛ بلکه روایتی از تلاقی چند بحران هم‌زمان در ایران است: از امنیتی‌شدن فضای دیجیتال گرفته تا بحران انرژی و بی‌ثباتی در تصمیم‌گیری‌های مدیریتی.
در حالی که صنعت دارو یکی از حیاتی‌ترین بخش‌های سلامت عمومی است، اظهارات تازه شهرام کلانتری، رئیس انجمن داروسازان ایران، زنگ خطر تازه‌ای را برای نظام دارویی کشور به صدا درآورده است. او اعلام کرده که بدهی انباشته سازمان‌های بیمه‌گر و سازمان هدفمندی یارانه‌ها، داروخانه‌های کشور را در آستانه ورشکستگی…
یکی از مهم‌ترین دلایل کاهش مصرف آبجو در آلمان، تغییر ذائقه نسل جوان است. نسل Z، یعنی متولدان اواخر دهه ۱۹۹۰ به بعد، برخلاف نسل‌های قبلی، علاقه کمتری به مصرف الکل نشان می‌دهند.
پرسش اصلی اینجاست: وقتی یک نفر حتی پیش از تشکیل خانواده نمی‌تواند حداقل‌های زندگی را در پایتخت تأمین کند، آینده اقتصادی و اجتماعی این شهر چه چشم‌اندازی خواهد داشت؟
اکنون این پرسش مطرح است که چگونه می‌توانیم از فداکاری این قهرمانان سبز، درس بگیریم و با اقدام‌های عملی، هم از محیط‌بانان محافظت کنیم و هم با شکارچیان غیرمجاز برخورد قاطع‌تری داشته باشیم؟
بر اساس آمارهای تازه از منابعی چون AI Index، نرخ جست‌وجوی کلاسیک در گوگل تا ۴۷ درصد کاهش یافته است. این رقم حیرت‌انگیز تنها یک معنا دارد: کاربران دیگر مثل گذشته در گوگل به دنبال نتایج نمی‌گردند، بلکه مستقیم‌تر، سریع‌تر و دقیق‌تر، از مدل‌های زبانی هوش مصنوعی سوال می‌پرسند.
بنفشه زهرایی، کارشناس صنعت آب، در گفتگو با ایسنا از پیامدهای نگران‌کننده سیاست‌هایی می‌گوید که در ورامین به شکل فرونشست زمین و در مازندران به صورت بحران تأمین آب شرب بروز کرده‌اند.
پیش‌بینی‌های تازه هواشناسی از احتمال ورود یک موج هوای خنک از اواسط مردادماه خبر می‌دهند؛ موجی که می‌تواند معادلات دمایی چند هفته گذشته را تغییر دهد.
آیا هوش مصنوعی اینترنت را می‌بلعد؟ این پرسش فقط فنی نیست، بلکه فلسفی و فرهنگی هم هست. اگر اینترنت دیگر محل تولید و نمایش محتوای اصیل نباشد، و فقط منبعی خام برای موتورهای هوشمند شود، چه کسی حقیقت را می‌نویسد؟ چه کسی منابع را اعتبارسنجی می‌کند؟ و مهم‌تر از همه، چه کسی هزینه تولید دانش را می‌پردازد؟